Ik ben geneigd om gelukkig te zijn
Als kind is Marieke slim en gedreven. Een ‘betweter’, zoals zij zelf zegt. Op jonge leeftijd al vindt zij het belangrijk om de beste te zijn. Ze groeit op een boerderij, aan de rand van een klein dorp. Een plek waar ‘binnen de lijnen lopen’ als norm wordt beschouwd. Echt aansluiting vindt zij niet en ze voelt zich van jongs af aan al anders dan de rest. Ze is altijd op zoek naar uitdaging, wil ‘coole’ dingen leren, dingen doen waar zij in uitblinkt. Het valt tegen. Op haar 13e begint ze met het spelen van piano. Ze blijkt er goed in te zijn, schittert in het vakgebied klassieke muziek en repeteert elke dag minstens 3 tot 5 uur. Het conservatorium staat al op de planning. Totdat ze erachter komt dat iemand anders op school het beter kan. Ze stopt met spelen. Als ze er niet de beste in kan zijn, dan mag iemand anders het doen. Het voelt als een opluchting.
‘’Ik vind het moeilijk om erover te praten, het brengt me terug’’
Marieke is een brave tiener. Op haar 17e neemt ze één keer twee hijsjes van een joint. Ze belandt in een drugspsychose. Nog steeds brengt praten over het onderwerp haar terug, de angst kan ze nog steeds voelen. Irreële en surrealistische angsten, die gaan over de zin van het leven, haar bestemming op deze aarde. Vragen waarin ze zichzelf volledig kan verliezen. Gelukkig blijkt ze niet psychotisch en zijn vooral hallucinogene middelen de trigger van haar paniek. Wel houdt ze PTSS over aan de hele ervaring, waarna ze EMDR-therapie volgt om haar trauma een plek te geven. De PTSS vloeit over in een generieke angststoornis. Ze staat 5 jaar onder behandeling en krijgt medicijnen om de angsten in haar brein tot rust te brengen. Langzaam krijgt ze de angst onder controle, al zal het altijd een onderdeel van haar leven blijven, paniek die in tijden van stress weer de kop op steekt. Maar dat weet ze inmiddels, en ze heeft er vrede mee.
‘’Ik wil niet in een mantelpakje, ik wil in een spijkerbroek''
Toch haalt ze in datzelfde jaar haar diploma. Het begrip en de acceptatie van haar omgeving helpen haar om door te gaan. Ze begint met een studie politicologie, gaat in Leiden wonen en sluit zich aan bij een studentenvereniging. Centraal in haar keuzes staat haar drang naar veiligheid: het gevoel een eigen plek te hebben waar ze zich terug kan trekken om op te laden, een plek waar ze geaccepteerd wordt. Ze verzamelt een groep mensen om zich heen waar ze zich goed bij voelt, mensen die, net als zij, net even ‘anders’ zijn. Mensen die haar niet alleen accepteren zoals ze is, maar haar ook laten zijn. Trots is Marieke, wanneer ze start met een stage in de Tweede Kamer. Totdat haar angsten weer toenemen, ze voelt zich ongemakkelijk in grote ruimtes, ze wordt niet gelukkig van het ‘lege’ werk dat ze moet doen. Ze stopt met haar stage. Waarna ze beseft: ik word hier niet gelukkig van, ik wil niet in een mantelpakje, ik wil in een spijkerbroek. Het voelt als falen, als terugslag. Al weet ze nu: keuzes die je op gevoel maakt, zijn áltijd goede keuzes. Het ligt niet altijd aan jou dat iets niet loopt zoals je bedacht had. Soms lopen dingen anders, ook al heb je naar jezelf geluisterd.
‘’Meisjes, wees wat zekerder van jezelf’’
Marieke kiest voor een andere weg. Eén die dicht bij haar gevoel ligt. Ze werkt momenteel als event operations coördinator in de evenementenbranche. In haar werk doet ze de dingen waar ze goed in is: mensen op hun gemak stellen, structuur bieden en haar kennis delen. Ze begeeft zich in een man-gedomineerde omgeving, waarin ze haar plaats gevonden en veroverd heeft. Ze past zich aan aan de mensen die ze voor zich heeft, doet wat nodig is om de plaats die zíj belangrijk vindt te behouden en werkt hard om haar doelen te bereiken, om de beste te zijn. Ze heeft vertrouwen in wat ze kan en wat ze doet, iets wat ze andere vrouwen ook gunt. “Je bent goed in wat je doet, anders had iemand je niet op die functie gezet. Wees zeker van jezelf en ga niet aan anderen hangen voor bevestiging”.
‘’Vertrouw op jezelf, niemand anders gaat het voor je doen’’
Toch beseft ze ook, haar angststoornis is niet iets wat weg zal gaan. Het is iets wat ze voor altijd mee zal nemen, waar ze mee moet leren leven. Maar dat is iets wat ze kan. Omdat ze gelukkig wil zijn. Omdat ze geneigd is positief te denken en haar blik op morgen vestigt. Omdat ze niet bang is om hulp te vragen en te aanvaarden. “Zoek een goede psycholoog en als die niet goed voelt, ga je naar een ander.”, zegt ze daarover. Omdat ze met mensen praat, haar gevoelens checkt en deelt. En ook al blijven er dalen, steeds beter en sneller weet ze daaruit te klimmen. Weet ze wat ze moet doen om zichzelf te herpakken. Weet ze gebruik te maken van haar vele kwaliteiten. Het leven gaat door en ondanks sommige belemmeringen, zal ze iedere dag streven naar geluk. Die neiging heeft ze nu eenmaal.
Wat maakt het verhaal van Marieke bij jou los?
We vinden het heerlijk om te lezen hoe onze @sterkemeisjes jou inspireren, ontroeren of misschien wel inzichten bieden. Want boven alles, schrijven we deze verhalen voor jou. En hopen we je daarmee een stapje verder te helpen. Je minder alleen te laten voelen. Of je gewoon een fijne middag te bezorgen. Voel je de behoefte om ons en alle @sterkemeisjes te laten weten wat de verhalen met je doen? Dat kan en vinden we heel erg leuk!
