Terugkijkend zegt ze het af en toe nog moeilijk te vinden hoe ze zo slecht voor zichzelf gezorgd heeft, dat ze mensen zo over haar grenzen heeft laten gaan, dat ze zo weinig van zichzelf gehouden heeft. Nu voelt ze liefde, acceptatie en waardering voor zichzelf. Ze mag er zijn, zichzelf op de eerste plaats zetten. Omdat ze dat verdient. In relaties wil ze de ander nog steeds gelukkig maken, maar loopt daarin zichzelf niet meer voorbij. Liefde: het is een term die terug blijft komen in haar verhaal. Ze gelooft dat wat je zegt, uitkomt. Daarom probeert ze niet langer negatief te denken, maar te focussen op positieve doelen. Al zijn die nog zo klein. Andere jonge vrouwen wil ze aanmoedigen op zoek te gaan naar zichzelf, naar wie je bent en waar je blij van wordt. Ze roept jonge vrouwen op om in zichzelf te geloven en ook naar liefde voor zichzelf te zoeken. Ze wil meegeven dat ‘je goed voelen’ niet altijd kan, dat je naar negatieve emoties toe mag en die er ook mogen zijn. Dat je fouten mag maken. ‘’Zie het leven als een reis, waarin je continu op zoek bent naar jezelf. Waarin mensen met je meegroeien en weer afvallen. Dat is oké, zolang je in contact blijft met jezelf. Zolang jij maar gelukkig bent met wie je bent.’’.
Zelf heeft Fleury dat geluk gevonden. Ze heeft prachtige toekomstplannen, waarin een liefdevol gezin niet mag ontbreken. Ze bouwt aan een toekomst waarin ze andere jonge vrouwen wil helpen stappen te zetten: stappen naar een leven vanuit liefde voor de wereld om je heen. Voor de mensen om je heen. Maar vooral voor jezelf. Omdat je dat waard bent. Ze wil jonge meiden begeleiden in hun reis naar liefde en geluk. En reis die zij zelf nog altijd aan het maken is.