Inmiddels heeft Aliya een heel nieuw leven opgebouwd. Ze is verliefd geworden en getrouwd. Ze heeft de veiligheid en liefde gevonden waar zij altijd zo naar hunkerde. Terugkijkend, ziet zij vooral haar roep om aandacht. Om erkenning. Om gezien te worden. Want alles wat ze deed, hard studeren, pesten op de middelbare school en later zelf vreselijk gepest worden, trouwen, moeder zijn, een periode losgaan en roekeloos leven, zich losmaken van haar onzekerheid, maar ook knokken voor een carrière en haar kind: ze heeft gezocht naar zichzelf. In deze zoektocht luisterde ze naar verkeerde adviezen, struikelde ze en vocht zij terug, maar leerde zij zich ook aan te passen en mee te bewegen om te kunnen overleven in de omgeving waar ze zich in bevond en om haar doelen te behalen. Ze leerde zichzelf een ‘Sofietje’ te zijn. Een eenzame strijd. Maar wel eentje die zij gestreden heeft.